ก็ว่าเป็นคนดูหนังธรรมดาๆนะ
มาจะกล่าวบทไปก่อนนะครับ คือผมเป็นคนดูหนัง แบบประเภทว่าเป็นชาวบ้านจริงๆ ไม่ได้มีความรู้เรื่องการถ่ายภาพยนตร์อะไรเท่าไร มุมก้งมุมกล้องก็ไม่รู้หรอกว่าแบบไหนสวยไม่สวย บทก็อีก ที่จะพอรู้ๆก็มีแค่ว่า “บทห่วยว่ะ ไม่ชอบ (ซึ่งก็มาจากมุมมองของตนเองล้วนๆ)”
ดังนั้น การพูดถึงภาพยนตร์เรื่องต่างๆของผม อาจจะไปขัดหูขัดตาขัดตีนคนอื่นๆที่ติสท์มากๆก็เป็นได้ แต่ผมก็เชื่อว่า คนดูหนังโดยมาก น่าจะเป็นแบบผม ก็คือ “ชาวบ้านธรรมดาๆ”
และผมก็เชื่อว่า หลายๆที ที่เราแต่ละคนมีมุมมองต่อภาพยนตร์แต่ละเรื่องแตกต่างกัน และเพลียที่หลายๆคนชอบตัดสินคนอื่นว่า “ดุหนังไม่เป็น”
ผมมีเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเขามีงานอดิเรกเป็นพนักงานออฟฟิซ และงานหลักเป็นนักทำหนังสั้น และมีความสามารถที่เคยได้รับรางวัลระดับโลก
เขาเล่าให้ผมฟังว่า มีหนังสั้นเรื่องหนึ่งที่เขาส่งเข้าประกวด ขณะที่เขาฉายอยู่ให้กลุ่มคนในงานประกวดดู มีฉากตัวเอกเดินเตะถังขยะล้ม แล้วกล้องก็ซุมเข้าไปเห็นถังขยะและเศษขยะที่หล่นออกมา
พอหนังฉายจบก็มีคนดูคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเพื่อนผมด้วยความตื้นตันใจ เดินมาจับมือและบอกว่า “ชอบฉากถังขยะนั้นมากๆ มันเป็น Symbolic ที่เจ๋งมาก สะท้อนการล่มสลายของสังคมได้เป็นอย่างดี” พร้อมทั้งกล่าวชมอีกหลายอย่าง เพื่อนผมได้แต่เออออ ยิ้มให้เขาไป
เพื่อนของผมไม่รู้จะบอกกับแฟนหนังคนนั้นยังไง เพราะว่าเพื่อนของผมไม่ได้ตั้งใจจะสื่ออะไรกับฉากนั้นเลย…
ดังนั้น แต่ละคนคงมีความคิดเห็นที่แตกต่างกันไปในเรื่องของการชมภาพยนตร์ครับ และเราก็ไม่น่าจะไปตัดสินอะไรใครกัน… นะ
แล้วโพสต่อๆไปผมจะขอเอาเรื่องหนังที่ได้ดูมา ชอบบ้าง ไม่ชอบบ้าง มาเล่าสู่กันฟังครับ
Source จาก bangkoian.drama.rama
Bangkokian's Space, Life is waiting. 